ਥਾਪੜਾ 'ਗੋਬਿੰਦ' ਦਾ

ਜ਼ਮੀਨੀ ਰਾਜ ਲਈ 'ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ' ਨੇ, ਹਰਗਿਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਰਪਾਨ ਚੁੱਕੀ,

'ਅਕਾਲ' ਤੋਂ ਫਰਾਮੋਸ਼ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ, ਕਦਮ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸੀ, ਹਾਂ ਚੁੱਕੀ |

ਰਾਜ 'ਖ਼ਾਲਸੇ' ਦਾ ਮਿਹਦੂਦ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਹੱਦ ਅੰਦਰ,

ਹਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਅਨੰਦਪੁਰ ਗੜ੍ਹ ਦੇ ਕੇ, ਖ਼ਾਲਸੇ ਨੂੰ ਫੁੱਲਣ ਲਈ ਥਾਂ ਦਿੱਤੀ |

ਪਰ ਓਸ 'ਖ਼ਾਲਸੇ' ਨੂੰ ਵਧਣ ਫੁੱਲਣ ਤੋਂ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਰ ਇੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ,

ਕਿਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਸੱਟਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ, ਕਿਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਸੂਲ੍ਹਾਂ ਚੋਬ ਰਿਹਾ |

ਏਸ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਅੰਦਰ, ਕੁਝ 'ਆਪਣੇ' ਵੀ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲ੍ਹ ਨੇ ਜਾ ਰਲ਼ੇ,

'ਖ਼ਾਲਸੇ' ਦੀ ਚੜ੍ਹਤ ਦੇ ਹੀਲੇ ਛੱਡ, ਢਹਿੰਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਨੂੰ ਬੈਠੇ ਨੇ ਲਾ ਗਲ਼ੇ |

ਆਓ ਬਣ ਕੇ ਚਾਨਣ ਮੁਨਾਰੇ ਖਾਲਸੇ ਦੇ, ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰਲਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ਼ ਲਈਏ,

ਮਿਹਰਾਂ 'ਨਾਨਕ' ਦੀਆਂ, ਥਾਪੜਾ 'ਗੋਬਿੰਦ' ਦਾ, ਲੈ ਕੇ ਜਨਮ ਸੁਆਰ ਲਈਏ |